Home icon Бош саҳифа»Жаҳон адабиёти»Бўри одам йили. Стивен Кинг - Сентябр
Facebook
Бўри одам йили. Стивен Кинг - Сентябр PDF Босма E-mail
Материал индекси
Бўри одам йили. Стивен Кинг
Феврал
Март
Апрел
Май
Июн
Июл
Август
Сентябр
Октябр
Ноябр
Декабр
Ҳамма саҳифа
9 дан 12 сахифа
Сентябр

Ой охирлаб борар, тўлин ой кечаси яқинлашиб келмоқда эди ва Такер Миллзнинг саросимага тушган аҳолиси қўрқув билан ой тўлишини кутарди, лекин ҳеч нарса юз бермади. Дунёнинг қаеридадир бирин-кетин бейсбол мусобақалари ўтар ва футбол мавсуми бошланганди; Канада тоғларида эса қалинлиги бир фут қор ёққанди. Лекин ер шарининг бу бурчагида ҳали ҳам ёз ўз ҳуқуқини талаб қилаётганди. Уч ҳафта илгари болалар мактабга қайтишганди. Зерикарли синф хоналарида куйиб-пишиб ўтиришга маҳкум бу болалар ўзларича бахтсиз эдилар. Эр ва хотинлар ҳеч қандай сабабларсиз жанжаллашишарди. Шаҳарчага кираверишда жойлашган ЎНилнинг ёнилғи қуйиш шохобчасида қандайдир сайёҳ Паки ЎНил билан бензин нархи масаласида жанжаллашиб қолди ва Паки уни бензин шланги билан бир солди. Оқибатда Ню жерсилик йигитчанинг юқори лаби йиртилди. У тишларини ғижирлатиб аллақандай суд жараёнлари ҳақида ғўлдираганича узоқлашди.
- Билмадим, унга яна нима керак эдийкин, - деди Паки кечқурун қовоқхонада. – Мен уни сал туртиб қўйдим холос, тушундингми? Агар уни бор кучим билан урганимда унинг оғзини бутунлай қийшайтириб қўярдим, тушундингми?
- Албатта, - деди Билли Робертсон, худди агар унинг сўзини маъқулламаса Паки уни ҳам урадигандек. – Яна пиво ичасанми, Пак?
Милт Штурмфюллер хотинини идиш ювиш машинаси ювган ликопда тухум қолдиғи қолганлиги учун калтаклаганди. У ликопдаги сариқ доғга қаради ва хотинини боплаб туширди. Паки ЎНил айтганидек, Милт уни «бор кучи билан» урди.
- Лаънати, - деди у бурни қонаб ерда ётган Донна Лининг тепасида тураркан. – Онамнинг идиш ювиш машинаси бўлмаса ҳам идиш-товоқлар доим тоза турарди. Сен нима қиляпсан?!
Кейинроқ Милт Портленд касалхонасидаги шифокорга Донна Ли зинадан йиқилиб тушганлигини айтади. Тўққиз йилдан буён оилавий контслагерда яшаётган Донна Ли буни тасдиқлайди.
Кеч соат еттиларда тўлин ой кўтарилди, шамол турди – узундан-узоқ давом этган ушбу мавсумдаги дастлабки совуқ шамол. У шимол томондан булутларни ҳайдаб келди ва ой гоҳ уларнинг ортига ўтиб, гоҳ яна пайдо бўлиб булутлар билан бир оз беркинмачоқ ўйнади. Сўнгра булутлар қалинлашди ва ой ғойиб бўлди. Ҳаво тундлашди. Ҳамма уйига шошиларди.
Тунги соат иккиларда шаҳардан йигирма мил нарида жойлашган Веси Стедж Роуддаги Алмер Синнеманнинг чўчқахонасида даҳшатли чийиллаш эшитилди. Алмер пижамасини елкасига ташлади, шиппагини кийди ва қуролини олиш учун ўрнидан турди. Хотини Алмердан унинг ташқарига чиқмаслигини ўтиниб сўрай бошлади.
Алмер уни итариб юборди ва эшик ёнида турган милтиғини қўлига олди. Унинг чўчқалари нафақат чийиллашар, балки худди тушида одамхўр қотилни кўрган ёш қизчалардек юракни ларзага солиб қичқиришарди.
У милтиқ тепкисини туширмоқчи бўлди ва даҳшатли овозни эшитиб, турган жойида қотиб қолди. Бу бўрининг увиллаши эди, лекин унда қандайдир инсоний овоз бор эди ва бу овоз Алмер Синнеманни ортига, ошхонага қайтишга мажбур қилди. Алмер хотинини қучоқлади, улар диванга ўтиришди ва худди ёш гўдаклардек қалтирай бошлашди.
Чўчқаларнинг чийиллаши аста-секин тина бошлади ва тез орада бутунлай тўхтади. Ҳа, улар чийилламай қўйишди. Уларнинг овози бирин-кетин ўчди. Йиртқич яна увиллади. Унинг овози қўрқинчли эди.
Алмер деразага яқинлашди ва ниманингдир – айнан нима эканлигини англолмади – бир сакраб қоронғуликка сингиб кетганини кўрди.
Сўнгра дераза ойналарини ювганича ёмғир ёғди. Бу илк, ҳақиқий куз ёмғири эди.
Ерталаб Алмер чўчқахонасида ўзи тахмин қилган манзаранинг гувоҳи бўлди. Тўққизта чўчқанинг барчаси ва иккита сигири ўлиб ётар, уларнинг танаси бўлиб ташланган, ярим ейилган ҳолатда эди. Уларнинг чаноғидан чиқиб кетган кўзлари кузнинг совуқ осмонига тикилганича қотиб қолганди.
Алмернинг Минодан етиб келган укаси Пит унинг ёнида турарди. Улар узоқ жим туришди. Кейин Алмер анчадан буён ўйлаётган гапини гапирди.
- Суғурта айрим нарсаларни қоплайди. Ҳаммасини эмас, айримларини. Қолганига мен зарар кўрадиган бўлдим. Ҳарқалай, одамлардан кўра чўчқаларнинг ўлгани яхшироқ.
Пит бош ирғади ва кескин деди:
- Балки, етар!
- Нимани назарда тутяпсан?
- Нимани назарда тутаётганимни биласан. Келаси тўлин ой кечасида 40 киши ўлади, ёки 60, ёки 160… Аҳмоқ ҳам тушуниб турган нарсани тушунмасликка олишнинг кераги йўқ. Буни қара, худо ҳаққи!
Пит ерга имо қилди, чўчқаларнинг нимталанган таналари ёнида катта-катта излар бор эди.
Улар бўри изига ўхшарди ва айни пайтда ҳайратланарли тарзда инсон оёқ изларини эслатарди.
- Мана бу лаънати изларни кўряпсанми?
- Ҳа,- жавоб берди Алмер.
- Булар бўри-одамнинг излари, - деди Пит. – Сен буни биласан, Алис ҳам билади, шаҳардаги деярли барча одамлар буни билишади. Жин урсин, ҳатто мен ҳам биламан!
У акасига қаради. Сўнг яна гапида давом этди.
- Бас, бунга чек қўйиш керак.
Алмер узоқ ўйланди ва жавоб қайтарди:
- Розиман, лекин келаси тўлин ойда эмас.
- Ноябргача кутмоқчимисан?
Алмер бош силкиди.
- Ўрмон сийраклашади ва изларни топиш осон бўлади.
- Келаси ой бўлмайдими?
Алмер Синнеман нимталанган чўчқаларига, сўнгра укасига қаради.
- Одамлар янада эҳтиёткорроқ бўлишлари лозим, - деди у.