Бўри одам йили. Стивен Кинг

Home icon Бош саҳифа»Жаҳон адабиёти»Бўри одам йили. Стивен Кинг - Декабр

Бўри одам йили. Стивен Кинг - Декабр

Материал индекси
Бўри одам йили. Стивен Кинг
Феврал
Март
Апрел
Май
Июн
Июл
Август
Сентябр
Октябр
Ноябр
Декабр
Ҳамма саҳифа

12 дан 12 сахифа

Декабр

Янги йил киришига ўн беш дақиқа қолганди. Дунёнинг бошқа жойларида бўлгани каби йил охирига етаётган ва ҳамма ерда бўлганидек, Такер Миллзда ҳам ўзгаришлар юз берганди.
Милт Штурмфюллер ўлган ва унинг ниҳоят қулликдан қутулган беваси Донна Ли шаҳардан кўчиб кетганди. Айримлар унинг Бостонга, айримлар эса Лос Анжелесга кетганини айтишарди. Бир аёл шаҳарчада китоб дўкони очганди, дўкон ёниб кетди. Сартарошхона ва қовоқхона, Худога шукрки, ўз жойида эди. Марҳум Клайд Корлисснинг қўлидан ҳеч нарса келмайдиган укалари Алден ва Эррол ҳали ҳам тирик эдилар. Шаҳарда энг ширин пирог пиширадиган Грамма Хейг инфарктдан вафот этганди. Тўқсон икки ёшли Вилли Харрингтон Болл стритдаги уйида сирғаниб йиқилиб тушиб оёғини синдириб олганди. Мактаб директори Олли Паркернинг бурнидан қон кетиб, кучли зўриқиш деган ташҳис қўйилди. Яхшиямки, миянгиз оқиб кетмабди, деди шифокор, унга қон босимига қарши дори ёзиб бераётиб ва Оллига қирқ фунтга озишни маслаҳат берди. Ажабланарлиси шундаки, Олли Рождествогача йигирма фунтга озди. У ўзини бутунлай бошқа одамдек ҳис қиларди. «У тўшакда ҳам бошқа одамга айланди», деб мақтанди унинг хотини сирдош дугонаси Дейл Барнига. Варрак мавсумида Йиртқич ўлдирган Бреди Кинкейд ҳали ҳам ўлганлигича қолган, ногиронлар аравачасида ўтирадиган Мартин Кослав эса илгаригидай ногирон эди.
Нимадир ўзгарган, нимадир асл ҳолича қолган ва Такер Миллзда йил қандай – кучли шамол ва Йиртқичнинг кўринмас ташрифи билан – бошланган бўлса, шундай охирига етаётганди.
Кославларнинг меҳмонхонасида Мартин ва тоғаси Ал ўтиришарди. Улар телевизорда Дик Кларкнинг янги йил шоусини томоша қилишаётганди. Мартиннинг тиззасида 38-калибрли «колт» тўппончаси ётарди. Унинг ичида соф кумушдан тайёрланган иккита ўқ бор эди. Алнинг Хемденда Мак-Катчен исмли дўсти бор эди. Бир неча марта рад этишлардан сўнг у Мартиннинг кумуш қошиғини эритишга ва иккита ўқ ясаб беришга рози бўлганди.
- Бунинг ишлашига кафолат беролмайман, - деди Мак-Катчен Алга, - лекин ишлаши керак. Менга қара, кимни ўлдирмоқчисан, бўри-одамними ёки қонхўр махлуқними?
- Иккаласини ҳам, - деди Ал унга жавобан куларкан. – Бу менинг жиянимга. У даҳшатли филмларни севиб томоша қилади ва ўйлайманки, бу унга зўр совға бўлади.
- Бўпти, ўқ отилганидан сўнг уни топсанг, менга олиб келиб бер, - деди Мак-Катчен. – Унга нима бўлишини кўрмоқчиман.
Ростини айтганда, Ал нима қилишга ҳам ҳайрон бўлиб қолганди. У Такер Миллзда тўртинчи июлдан бери бўлмаган ва Мартинни ўшандан буён кўрмаганди. Унинг опаси, Мартиннинг онаси Алнинг совғасидан тепа сочи тикка бўлганди.
- Аҳмоқ, унга бирор нарса бўлиб қолса нима қилардинг? Қилаётган ишингни ўйладингми?! – қичқирди у телефонда.
- Айтишларича, уни айнан мушак сақлаб қолибди-ку, - ўзини оқлашга уринди Ал, лекин телефонда қисқа гудок товушини эшитди. Опаси қайсар аёл эди. эшитгиси келмаган нарсани эшитмасди.
Кейин эса, шу ойнинг бошида Мартин қўнғироқ қилди.
- Сиз билан кўришишим керак, Ал тоға, - деди у. - Фақат сизга айтадиган гапим бор.
- Ойинг билан уришиб қолганман, - жавоб қилди Ал.
- Бу жуда муҳим, - деди Мартин. – Илтимос!
У келди ва опасининг таъналарини сабот билан тинглади, сўнг Мартин билан бирга сайр қилишга рухсат сўради.
Декабрнинг аёзли, очиқ куни эди. Ал тоғаси уни машинасига ўтқазди ва улар йўлга тушишди. Ал тоға Мартиннинг ҳикоясини хавотир билан тинглади.
Мартин ҳикоясини мушакбозлик қилган тундан бошлади. У мушак отиб Йиртқичнинг чап кўзини чиқарганини айтиб берди. Кейин эса Хеллоуин байрами, руҳоний Лоу ва имзосиз хатлари ҳақида айтди. Портлендда Милт Штурмфюллер ўлдирилганидан сўнг ёзилган икки хатга имзосини қўйганини ҳам айтди.
- Унга ҳеч қандай хат ёзмаслигинг керак эди, - деди Ал тоғаси. – Э, Худо, Мартин, сен адашаётган бўлишинг мумкинлиги хаёлингга келмадими?
- Келди, - деди Мартин. – Шунинг учун ҳам охирги икки хатга имзо қўйдим. Кейин нима бўлганини сўрамайсизми? У отамга қўнғироқ қилиб хат ёзаётганимдан шикоят қилган-қилмаганлигини сўрамайсизми?
- У бундай қилмадими? – сўради Ал қандай жавоб бўлишини сезган ҳолда.
- ЙЎқ, - деди Мартин. – У отам билан ҳам, онам билан ҳам, мен билан ҳам гаплашмади.
- Мартин, унинг бундай йўл тутганига юзлаб сабаблар бўлиши мумкин.
- ЙЎқ. Фақат битта. У – бўри-одам, у – Йиртқич ва у ой тўлишини кутяпти. Руҳоний Лоу сифатида у ҳеч нарса қилолмаслиги мумкин. Лекин бўри-одам қиёфасида кўп нарса қўлидан келади. У мени ўлдириши мумкин.
Мартин бу сўзларни шундай соддалик билан айтдики, Ални деярли ишонтирди.
- Сенга қандай ёрдам беришим мумкин? – сўради Ал.
Мартин унга мақсадини айтди. Унга иккита кумуш ўқ ва тўппонча керак. У яна Ал тоғасининг янги йил арафасида, ой тўладиган тунда унинг ёнида бўлишини истайди.
- ЙЎқ, - деди Ал тоғаси. – Сен яхши боласан, Мартин, аммо, ошириб юбораётганга ўхшаяпсан. Яна бир марта ўйлаб кўр.
- Эҳтимол ошириб юбораётгандирман, - деди Мартин. – Лекин янги йил куни сизга қўнғироқ қилишиб, каравотда менинг бурдалаб ташланган жасадим ётганлигини айтишса, қандай аҳволга тушасиз? Сиз шуни истайсизми, Ал тоға?
Ал нимадир демоқчи бўлди, лекин ўйланиб қолди ва машинасини шоссе томон кескин бурди. У Ветнамда жанг қилган ва бунинг учун тақдирланганди, у бир неча марта аёллар қўйган тузоқларга чап берганди, ҳозир эса ўн яшар жиянининг қармоғига илинганди. Тўғри, у буни тан олишни истамасди. Аммо Мартин тоғасини яхши билади, у энди Мартиннинг иттифоқчисига айланганди.
Тўрт кундан кейин, ўнинчи декабрда Ал тоға қўнғироқ қилди.
- Ажойиб хабар! – эълон қилди Мартин оила аъзоларига. – Ал тоғам янги йил куни бизникига келаркан!
- Ҳеч қачон! – деди онаси қатъий қилиб.
Лекин Мартинни бу фикридан қайтаришнинг иложи йўқ эди.
- Ахир уни мен таклиф қилганман.
Онаси куни билан унга норози қиёфада тикилиб юрди. Лекин укасига унинг келмаслигини сўраб қўнғироқ қилмади. Энг муҳими ҳам шу эди.
Ниҳоят вақт бўлди. Янги йил арафаси. Ал келмаслигига Мартиннинг онасининг ишончи комил эди. Ташқарида ҳақиқий қор бўрони бўлаётганди. Шамол қор учқунларини учирганча увилларди. Тўғрисини айтганда, Мартин хавотирга тушиб қолди, лекин Ал тоғаси кеч соат саккизларда кириб келди.
Ўн бир яримда ҳамма ухлаб қолди. Фақат улар иккаласигина уйғоқ эдилар. Ал тоға бу бемаъниликка ишонмаса-да, эҳтиёт шарт битта эмас, иккита тўппонча олиб келганди. Кумуш ўқлар солинган тўппончани Мартинга берди. Иккинчисини, 45-калибрли «магнум» тўппончасини эса, агар ўша махлуқ кириб келса отаман, деган фикрда (у бу фикрига тобора шубҳа қилаётганди, чунки вақт ўтиб борар, бироқ бўри-одамдан дарак йўқ эди) ўзида олиб қолганди.
Улар ҳозир телевизорда Тамс Сквердаги Алед Кемикл биноси устидаги улкан шарнинг нур сочишини томоша қилиб ўтиришарди.
Йилнинг сўнгги дақиқалари ўтиб борарди. Телевизор қаршисидаги бурчакда янги йил арчаси турар, у жуда маъюсга ўхшарди.
- Мартин, ҳеч нарса… - сўз бошлади Ал тоға ва айни шу лаҳзада меҳмонхонанинг гулли дераза ойнаси парча-парча бўлиб кетди. Ичкарига совуқ шамол, қор учқунлари ва … Йиртқич кириб келди.
Ал даҳшатдан қотиб қолди. Йиртқич жуда улкан, қўллари гиламга теккудай энгашиб юрса-да, бўйи етти фут эди. Унинг ягона яшил кўзи (Мартин тасвирлагандай экан, ўйлади таҳликада Ал) атрофга аланглади ва ногиронлар аравачасида ўтирган Мартинга тикилди. У тишларини иржайтирганича бола томон юрди.
Мартин хотиржамлик билан «колт»ини кўтарди. У аравачасида жуда кичкина кўринарди. Унинг оёқлари худди ёғочдек осилиб турарди. Бўри-одамнинг ўкириши, шамолнинг чийиллаши, дунёда бундай воқеа қанақасига содир бўлиши мумкинлиги ҳақида миясида чарх ураётган фикрлари орасида Ал жиянининг овозини эшитди:
- Бечора руҳоний Лоу. Мен сизни қутқармоқчиман.
Мартин тепкини босди. Тўппонча қандайдир бўғиқ товуш чиқарди.
Бўри-одамнинг ўкириги бошқача оҳангда янграй бошлади, энди у оғриққа чидолмаган ҳайвоннинг қичқиришига айланганди. У девор томон учиб кетди. Девордаги Куре ва Ив мўйқаламларига мансуб асарлар унинг устига тушди. Унинг даҳшатли тумшуғи қонга бўялган, яшил кўзида эса ҳайрат ифодаси мужассам эди. У Мартин томонга яна қадам ташлади. Мартин тўппончани худди ёш бола чойнак кўтарганидек иккала қўлида тутиб турарди. У кутди, кутди… ва бўри-одам яқинлашиши билан яна ўқ узди. Йиртқичнинг кўзи худди шамолда ўчган шамдек ўчди. У дераза пардасига ўралашиб қолди. Ал оппоқ пардани бўяётган қонни кўрди.
Мартиннинг отаси кўзлари қинидан чиққудек ҳолатда эшикни очганида бўри-одам чўккалаб қолганди. Алнинг «магнум»и тиззасида турар, талмовсираганидан тўппончани отиш хаёлига ҳам келмаганди.
Йиртқич йиқилди… жон талвасасида типирчилади… ва ўлди.
Жаноб Кослав даҳшатдан оғзини очганича қараб турарди.
Мартин тоғасига ўгирилди, қўлидаги тўппончадан тутун чиқарди. У ҳорғин, лекин хотиржам кўринишда эди.
- Янги йилингиз билан, Ал тоға, - деди Мартин. – Йиртқич ўлди. – Шу сўзларни айтаркан, у йиғлаб юборди.
Кослав хонимнинг энг чиройли дераза пардасига ўралашиб қолган бўри-одамнинг кўриниши аста-секин ўзгара бошлади. Унинг юзи ва танасини қоплаган жунлар йўқолди. Оғриқ ва ғазабдан қимтилган лаблар бўшашди. Панжалари оддий қўлга айланди.
Пардага ўралган руҳоний Лестер Лоу ўз қонидан пайдо бўлган ҳалқобда ётарди.
Ал тоға Мартиннинг ёнига келди ва уни юпата бошлади. Отаси эса ерда ётган жасадга тикилди. Мартиннинг онаси эшик ёнида турарди. Ал Мартинни бағрига маҳкам босди:
- Ҳаммасини зўр бажардинг, кичкинтой, - шивирлади у. – Мен сени яхши кўраман.
Ташқарида шамол увиллар, қор ёғар, Такер Миллзда эса янги йилнинг илк дақиқаси тарихга айланиб улгурганди.

Русчадан Дилшодбек Асқаров таржимаси

<< Аввалги - Кейинги