Сайланма. Ҳалима Худойбердиева

Home icon Бош саҳифа»Кутубхона»Назм»Сайланма. Ҳалима Худойбердиева - 15

Сайланма. Ҳалима Худойбердиева - 15

Материал индекси
Сайланма. Ҳалима Худойбердиева
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
Ҳамма саҳифа

16 дан 16 сахифа

ДАРАХТ ФАРЁДИДАН БЕХАБАР...

Дарахт бардошидан қилса бўлар тож,
Қўрғошин ўйларга чўмиб келган пайт.
Қишнинг эшигига ўзи яланғоч,
Барглар, болаларин кўмиб келган пайт.

Борми бу дунёни кўролгувчи кўз
Кузатиб қушларнинг галаларини,
Сариқ ҳасрат бўлиб ёйиларкан куз,
Дарахт йўқлаганда болаларини!

Во дариғ!
Бу дарахт қандоғ ўлмайди,
Унсиз ўкириғи еру кўк бузар.
Дарахт кўз ёшини кўз-кўз қилмайди,
Дарахт ўз ёшини ичга оқизар...

Аёл!
Оллоҳга айт арзу-нолангни,
Майли, бешон ва ё бесамар ўтгин.
Фақат
Куз олмасин бирор болангни,
Дарахт фарёдидан бехабар ўтгин!
1996 йил 2 июль

ПАҲЛАВОННИНГ ХАР АЙТГАНИ

«Дарё ит тегса ҳам ҳалол». Маҳмуд ёзади.
Паҳлавоннинг ҳар айтгани ганждир, тозадир.
Лек водариғ, гоҳи-гоҳи бу чархи дунда
Дарё — ит теккач, оқмайди, ўзин осади.
Тизимдан дармоним кетиб, ўтираман лол,
Итлар гоҳо ғингшир, гоҳо қилиб турар даф.
Мен не дейин, гоҳ арслонни қилган-у поймол,
Итларин қантаролмаган ДУНЁГА қараб.
1996 йил 2 июль

ЭНДИ КЕТ

Энди кет!
Кутдирдинг, ёмон кутдирдинг,
Хижрон заҳарини шавқ-ла ютдирдинг,
Йиқилдим! Бошимда устивор турдинг!
Энди кет!
Ҳижрон йўлларида сочилди зарим,
Кутдим ишқим ярим, умидим ярим.
Бир-бир синиб битди қобирғаларим,
Энди кет!
Энди кет, шавкату-шон ортиқчадир,
Чанқаб қулагач, уммон ортиқчадир,
Тиланиб тўкилгач, нон ортиқчадир,
Энди кет!
Энди кет, бошқага дилингни ёргин,
Алвидо, кўнглимда на гина, на кин,
Энди кимга борсанг, вақтида боргин.
Энди...
Кет!
1996 йил 7 июль

ОНАНГ КЕТМОҚДА

Майса қайта кўклар,
Йўллар қайта ўрлар,
Дарахт қайта гуллар
Кўклам, кўк пайти.
Биргина одамлар,
Пешонаси шўрлар
Кетганча кетади,
Келмайди қайтиб.
Атрофда осойиш,
Сокиндир тўрт ёнинг,
Сен шошил, онангнинг
Оёқларин ўп.
Сочлари оқариб
Жим ўтирган онанг
Қайтмас йўлда кетиб
Бормоқда шип-шип.
Сени ўпаётиб,
Устинг ёпаётиб
Ширин таъмлар тотиб
Онанг кетмоқда.
Тунда тошдан қаттиқ
Боши ёстиғига
Болишига ботиб
Онанг кетмоқда.
Огоҳ бўл! Қачонки
Биз ундан толамиз,
У қушдай беозор
Учиб кетар жон.
Учарки, учганин
Сезмай қоламиз.
Қувиб етолмаймиз
Кейин ҳеч қачон!
1996 йил 20 июль

МАЖБУРИЯТ

Она, менга не берсангиз
Барин ўтказдим.
Аждодларнинг бор шамойил,
Шеваларини.

Менам Сиздай тинмай
Сабр дарахти ўтқаздим,
Тоқат билан тердим
Тоқат меваларини.

Барин бердим, нима бердим
Эс лолмаяпман...
Таажжубки, ҳеч вақом йўқ,
Шип-шийдам, ҳурмен.
Сиздан мерос баланд бўйни,
Озғин қоматни
Қизимга беришга мажбурмен.
1996 йил 12 июль

СЕН ЎЛМА ФАҚАТ!

Чида, тўкилмагин, оз қолди йўлим,
Бу ёзганим балки, Сенга сўнгги хат —
Сени мен топаман, топмайди ўлим,
Сен ўлма фақат!
Гарчанд қуш, чечаклар кетди терс томон,
Бизнинг шаън боғларда қўпди қиёмат.
Биз қиёматдан-да чиққаймиз омон,
Сен ўлма фақат!
Гарчанд юрагим ўт, билагим бардам,
Ғамнинг тойларини тахладим қат-қат.
Лоладай кетгайман қайғузорлардан,
Сен ўлма фақат!
Ўқдай тик йўлларни қарс бурганимда,
Ўқ томир дарз кетар, оғриқ билмас ҳад!
Фақат,
Сени топай мен борганимда
Сен ўлма фақат!
1996 йил 20 июнь

ЎСТИР ХУДО ДЕГАН ШУ МАМЛАКАТНИ!

Силкингин,
Ўзингда бир наъра уйгот.
Силкинсин ҳар томир, ҳар зарра, уйғот!
Ўзингни ҳар куни беш карра уйғот,
Жисму жонни уйғот,
Уйғот ниятни!

Бирман деб чекинма. Оллоҳ минг қилгай,
Тор нажот йўлидан қўрқма, кенг қилгай,
Ерсан, у кўтаргай, кўкка тенг қилгай,
Тик тизларга ўзи бергай қувватни!

Мозийдан тилсим шарҳ, хомалар келар,
Тўфонда адашган кемалар келар,
Эзилган, тўзғиган номалар келар,
Ўзинг тиклагайсан бу сирли хатни.

Жазм эт, сарбадорлик кулоҳини кий,
Билмайсан, қонингда қанча сир, ваҳий,
Қонингда қичқирар қанчалаб доҳий,
Уйғотмоқлик учун одамиятни!

Сен эй, мизғиб, мудраб бораётган дўст,
У қонлар жисмингни қилгайлар тўс-тўс,
Ҳар лаҳзада уйғон! Ҳар лаҳзада ўс!
Ўстир Худо деган шу мамлакатни!
1997 йил 2 апрель

ИККИЛАНИШ

Тошман.

Атрофимда юриб кўрарлар,
Тегиб, у ён-бу ён суриб кўрарлар,
Нимадан иборат ўзи бу тош деб,
Силаб, ўзларига буриб кўрарлар.

Мен ўша тошдирман, оддий бир тош, бас,
Ёшлари кўзида қуриб қолган тош.
Фақат сел, дўл билан улоқиб кетмас,
Ўжар, ўз сўзида туриб олган тош.

Тун авраб айланар, ўргилади тонг,
Оллоҳ, сен уларга мени янчдирма,
Бироқ,
Улар менга бунча гиргиттон,
Ўзим ҳам билмасман, балки ганждирман...

Тошман...
Атрофимда юриб кўрарлар.
1996 йил 13 июль

АГАР... СЕНСИЗ

Туяйин,
Мен фақат Сени туяйин,
Сенинг ҳароратинг,
Сенинг қўлингни.
Бошимга гултожлар
Қилиб кияйин
Сен билан адашиб кетган йўлимни.
Агар йўллар
Сенсиз тўғри йўл бўлса
Адашган йўлларда топай ўлимни!
1996 йил 12 июль

ФАҚАТ... БОБУР ЙИҒЛАГАН

Бошимга урайинми ўтар дунё шонини,
Ў, куйган ўтларимда қайтадан куяйинми?
Гулдан баддоқлар таққан жононларнинг жонини
Бир сиқим тупроқ қилган дунёни суяйинми?

Менинг карвоним ҳорғин, кунботарга оғмоқда,
Элас-элас келмоқда қўнғироқлар жаранги.
Гарчанд бошим устида ой нурлари ёғмоқда,
Ҳолим шу қадар забун, ҳолим шу қадар тангки...

Йўқ, эзғин кўнглимдайин ёришиб борар осмон,
Ёруғ осмон остида, болажонлар, унгайсиз!
Фақат... Бобур йиғлаган... «Бу жаҳонга сиғмасмен»,
Шундан у йўқ жаҳонга сиғиш гоҳо ўнғайсиз.

Бошимга урайинми ўтар дунё шонини...
1996 йил 13 сентябрь

МОЗОРЛАРИНГ БОР

Қувон-у, кўкларга кетмассан учиб,
Ерга тортиб турар бир торларинг бор!
Фано зардобларин сўнг кунлар ичиб,
Тўшак тортиб ётган беморларинг бор.

Қувон-у кўккамас, ерга қараб оқ,
Ахир йитса кўкмас, ерга йитар тоғ.
Бир вақт чечак сотган, гул сотган бироқ,
Бир вақт виждон сотган бозорларинг бор

Қайтгайсан. Ўзингни кўкка отиб ҳам,
Эзғин хаёлларга бошинг ботиб, хам,
Чунки... ерда, сим-сим йиғлаб ётиб ҳам,
Сени қўллаётган мозорларинг бор.
1997 йил 3 март

УНУТМАЙДИ

Унутмас мени боғим.
Усмон Носир.

Ҳамма унутганида ҳам
Ерлар, кўклар унутмайди.
Очганимиз кўзлардаги
Қорачуғлар унутмайди.

Сийласа-да шеър, шону шахд,
Гоҳ келди бахт,
Гоҳ кетди бахт.
Тик ташландик. Мўлжалга накд
Теккан ўқлар унутмайди,

Кўпни кўрдик куюнганни,
Садақадан суюнганни,
«Оҳ, Оллоҳ!» деб тўйинганни
Кўнгли тўқлар унутмайди.

Гарчанд эдик жони қиллар,
Жанггоҳларда бўлдик филлар,
Эрк йўлида қолган куллар,
Қолган чўғлар унутмайди!

Тўфонларида исиниб,
Бол деб ичдик қор, музини,
Ўпдик. Лабимиз изини
Туркий туғлар унутмайди!
1997 йил 17 март

ТУРКИСТОН КЕЛДИ

Юз-юз йиллар ўтаверди, босаверди қор,
Эрк дегани шундай узоқ, бенишон келди.
Сиртмоғида тиллабошлар, саланглади дор,
Аждодларнинг кўкрагидан лахта қон келди.

Эркка кўзини тика-тика кўзи ер ўйди,
Қони билан ёзди, дариғ, сўзи ер ўйди,
Гадо бўлди, адо бўлди, ўзи ер ўйди,
Оҳ, не жонлар эрк йўлида қурбон жон келди

Улар ҳануз гўрларида турар экан тик,
Бу қон бизга ўтган ахир, шундан биз қасдлик,
Бу қарз билан, 6у қон билан ўлаолмасдик,
Шукур, кўрдик, биз кетмасдан Туркистон келди!
1997 йил 19 март

ДИЛ ҲАМ БОШ ТОРТАР ЭКАН

Телба хоҳиш, мажнун ҳол,
Баҳор лабга най қўйди,
Мен йиғлайман, мажнунтол —
Кўнглим гапирмай қўйди.

Тушавергин кўкдан ой,
Баҳор кўтарди туғин.
Мен қандай байроқланай,
Кўнглимга тушди тугун?!

Мен дердим дил чўкмагай,
Дунё хоҳ кенг, тор экан.
Дил ҳам ердан чиқмаган —
Дил ҳам бош тортар экан...
1997 йил 19 март

МЕН БИРГИНА СЎЗ ЎСТИРДИМ

Билмам, қачон, қандай чукур кўлларда чўкдим,
Қандай узун, қандай ҳазин дардларни чекдим,
Билганим шу, умрим бўйи мен экдим, экдим —
Туркистоннинг даштларини ёриб чиқар сўз!

Балки у сўз унаётир ернинг қаърида,
Балки... қасамдай тик терак куртакларида,
Улуғ Темур болаларин кўкракларида
Ота Туркнинг юкини кўтариб чиқар сўз!

Ёв келмасин, келса агар жуфту тоқ бўлиб,
Сўзлар ердан чиқиб келгай тўсин тоғ бўлиб,
Элимнинг жон-жигарига кўзмунчоқ бўлиб,
Дигарига чалғи бўлиб, ўриб чиқар сўз!

Ҳурлик йўли — кураш йўли, тик роҳларига
Чиқар экан гард тегмасин элнинг барига.
Кураш куйин қуйиб элнинг қулоқларига,
Тун бўйи оёқ учида юриб чиқар сўз!

Оққан бўлсам ҳамки унинг пойида тинмай,
Элга нафим кам менинг, деб нечун ўксинмай,
Мен биргина сўз ўстирдим,
Мангу кўз юммай
Туркий элни балолардан қўриб чиқар сўз!
1997 йил 28 март

КЕЧИККАНЛАР

Чинқириғи еру-кўкни тўлдириб,
Ҳовликқан поездлар вақтдан кечиккан.
Одамзод борини қўйгач олдириб,
Кечикиб оёққа қалққан, куч йиққан.

Мозий эшиклари бир-бир ёпилди,
Бир шуъла кўринмас тим, ғовларидан —
Чўлпондай тик, улкан дарахт чопилди,
Кечиккан дўстларин қуршовларида.

Моҳларойим янглиғ ой бормиди ҳеч,
Дунё шундай ҳур, ғилмонларни кўрди.
Кўрмади бошига тушаркан қилич,
Оломон кечикди. Қонларни кўрди.

Кўрди-ю кўрмагандек ўзларини
Тутиб ўтди улар. Оҳ, тўзмадилар!
Ўйиб олмадилар ўз кўзларини
Ўз қонларин шар-шар оқизмадилар!

Оллоҳ!
Гумроҳ руҳимизга панжа ургайсан —
Узинг эшитгайсан бу асрий додни.
Қонларини ўзинг юриштиргайсан —
Кечикканлар сутин эмган авлодни!
1997 йил 7 апрель

АЙТОЛМАДИМ...

Сизга ишқим юз ишқ эрди, мен бирин айтолмадм,
Юз ишқим-ла юзлашолмай, бир сирим айтолмадим.

Балки сизам кўнглингизга чорлагандирсиз мени,
Чикдим, бори четга чиқдим, бир кирим айтолмадим.

Ё кўзу ё сўз бирла ишорат қилмоқ, не тонг,
Ё ошкор, ёйинки бир ёшурин айтолмадим.

Кўкламим кўклаб кетиб, ёз бўйи ёзғирдим-у,
Тонг, узун кундуз ўтди, келди тун, айтолмадим.

«Тонгда айтмай, кундуз айтмай эсиз-а, эсиз умр,
Энди тунда айтмагил», деб келди ун, айтолмадим...
1996 йил 2 июль

СУЛТОН, ҚАҲРИНГНИ БЕР!

Бу фожиалардан ортиқ таъсирланган султоннинг онаси, аҳли аёли унга юкинди: «Оллоҳни
ўртага қўйиб илтижо қиламиз, «Бизни ўзинг ўлдириб асирликдан қутқар!» У ноилож барчасини
сувга чўктиришни амр этди.
Шаҳобилдин Муҳаммад ан-Насавий,
«Султон Жалолилдин Мангуберди ҳаёти» китобидан.

Султон, қаҳрингни бер,
Қаҳрланайлик,
Сўкилсин осойиш кўнгилнинг чоки.
Султон, заҳрингни бер, заҳарланайлик,
Бемормиз, бу заҳар соғайтсин токи.

Ёронлар!
Биз ҳам би-ир султонланайлик
Унинг йўлбарс руҳин ўзга ўткариб,
Бўлайлик султонга суюклик қайлиқ,
Султоннинг онаси бўлайлик, ғариб...

Ҳатто
Хаёлидан боряпман ўрлаб
Бизда-да би-ир яшаб, кўкарсин султон.
Дунёга ларзалар соларак, гурлаб
Туркий қавмларни кўтарсин султон!

Қодир Оллоҳ,
Бир бор кечсин шундай ҳол,
Кейин,
Кейин, майлй, не ғам чекдирсин.
Ёғий оёғида қилмасдан поймол
Бизни онасидай...
Хотинидай бизни...
Дарё сувларида ўзи чўкдирсин.

1998 йил 29 сентябрь

ЮКСАЛИШГА МАҲКУМЛИК

Масъулмиз ё
Ё мажбурмиз депмас,
Маҳкуммиз деб бу ҳолга ёндош.
Энди ерда судралмоқ эпмас,
Энди ердан кўтарилди бош!

Боз эгилса,
Бош учар тошдай.
Боз эгилса, биз ўзи киммиз?
Айрилмаслик учун ҳам бошдан
Энди юксалмоққа маҳкуммиз!

Эй чирмашган!
Қудратлан, куч топ,
Юксак дарахт — чақир тикан, ҳўл.
Маҳкумлик бу — муқаррар азоб,
Озодликка олиб чиқар йўл!
1998 йил 29 сентябрь

ЮБОРМАЙМАН...

Майсаландим, оёғингни бос,
Лаҳзани йиллайман, ушлайман.
Ёйиламан бўлиб поёндоз
Сени севиб, сени хушлайман.

Ёришиб борадир осмоним
Лаҳзаларни тишда тишлайман.
Оёғингда поёндозман-у
Нечун учаётган қушдайман.

Гарчандки, йўл ўлим, жар томон
Ўзни қўйсам-да хатарларга,
Ҳали сени
Кў-ў-ўп тўхтатаман,
Юбормайман
Сени жарларга!
1998 йил 29 сентябрь

КЕЧАГИ ШАМОЛ

...га

Бу — кечаги шамол,
Ҳали тинмади
Бугунги шамоллар атрофида лол,
Ў, унинг дастидан
Ким ўксинмади,
Кимни куйдирмади бу арслоний ёл.

Тирқираб келаркан
Тегса барига
Йўлидан адашиб қумлар қайрилар,
Тегиб тегмай
Ўтса япроқларига,
Жонона дарахтлар ҳушдан айрилар.

У бир қараганда кўнгил тўяди,
Тўйдирар
Дилнинг қир, қияларини.
У бир кишнаб,
Жинни қилиб қўяди
Дунёнинг жамики бияларини!

Айланиб
Бир келиб қолсами кўлга,
Борлиқ-да, балиқ-да жонин беради.
Бир айланса...
Ўзин ололмай қўлга
Тик тоғлар эргашиб кетаверади!

Бу — кечаги шамол...
Бугун ҳам борми
Шундай бир шамоллар, орзу қиларга.
Балки бордир,
Балки Биз сезмаганмиз,
Бу энди аёндир бугунгиларга.
1998 йил 6 ноябрь

МЕНГА ДУЧ КЕЛИБ ҚОЛСА...

Менга дуч келиб қолса
Йўлбарс чиқар инидан.
Шахд, сурони йўқолиб
Сирларидан айтади.

Менга
Дуч келиб қолса
Пичоқ чиқар қинидан,
Пичоқ ҳовридан тушар.
Пичоқ дами қайтади.

Дуч келди...
Куйди ойим...
Ойдай юзин бурмади.
(Сени сақлаш учунми)
Менга қодир худойим
Сени йўлиқтирмади...
1998 йил 29 сентябрь

* * *

Ким ёғадур,
Ким тинди, Ватан,
Ким хору, ким севинди, Ватан.
Биз ёмғирдай
Ёққандик кеча
Ерларингда не унди, Ватан.
1998 йил 30 сентябрь

ЎЗИН ТОПМОҚ ИСТАГАН

Мусулмонмиз.
Ҳар инсон
Инсон тарафга юрсин.
Бири-бирига пешвоз
Имкон тарафга юрсин.
Аросат саҳросида
Саросар қолмасинлар
ё таназзул, ё эса
Шавқ, шон тарафга юрсин!

Дунёни ҳалол ёққа
Бир қадам жилмоғига
Инонсанг, юз қурбон бер,
Юз малҳам бер, доғига
Инонса, бир ҳамлада
Қайта тирилмоғига
Сира иккиланмасдан
Қурбон тарафга юрсин!

Талотўп дунё ичра
Тўзим топмоқ истаган,
Минг ёлғонни оралаб
Бир чин топмоқ истаган,
Томирларида юрган
Сўзин топмоқ истаган,
Ўзин топмоқ истаган
Қуръон тарафга юрсин!

Мусулмонмиз,
Ҳар инсон
Инсон тарафга юрсин.
1998 йил 7 ноябрь

ДЕМАККИ, СЕН ШОИРСАН

Нафақат...
Ўтсанг ёзиб
Куз янглиғ сўлиб, озиб,
Бозиллаган чўғ босиб,
Қўрдаям ҳайқиролсанг,
Демакки, сен шоирсан!

Олтинми
Ё олмосда,
Тиғда юролсанг, рост-да,
Итқитса, оёқ ост-да,
Тўрдаям ҳайқиролсанг,
Демакки, сен шоирсан!

Нафақат
Кўтарса халқ,
Кўксингдан итарса халқ,
Пешонанг намакоб, талх,
Шўрдаям ҳайқиролсанг,
Демакки, сен шоирсан!

Нафақат
Зар, зўрларни,
Узсанг, тўсин, тўрларни
Чайқалтирсанг, гўрларни,
Гўрдаям ҳайқиролсанг,
Демакки, сен шоирсан!
1998 йил 2 ноябрь

МУЛГИБ-МУЛГИБ УЗУН КЕЧАЛАР
(«Онам хусусида қайгуларим»дан)

Дунёнинг бор заҳру заққумин
Битта қўймай тотгоним — онам.
Озғин елка — ёнбошларига
Кўрпачалар ботгоним онам.

Ҳалимажоним — келади деб
Кўзи йўлда кўкарган қушим,
Муштдеккина жуссаси билан
Ғусса тоғин кўтарган қушим.

Оқ сочларин ювиб-тарасам
Сочларидай узайганим-а.
Туриб, юриб кетмоқ бўласиз
Чарх ургани, безанганими?

Босмай қўйган оёқларини
Қаттиқ ерни қайириб бостир.
Ёзмай қўйган қанотларини,
Қодир Худо, бир марта ёздир!

Усиз ҳувиллайди кўчалар...
Кўзларимда мангу қолар, жим.
Мулгиб-мулгиб узун кечалар
Оёқларин уқалашларим...
1998 йил 2 ноябрь

ЭРК ЙЎЛИ

Бари ёлғон,
Шу йўлгина чин,
Бу йўлда юрмайсан, учасан,
Фақат унда кетмоқлик учун
Ўзинг бор-йўғингдан кечасан.
Отланаркан
Тонг ёки кечда,
Ичга тўлдир озодлик куйин.
Бор лаш-лушинг бирма-бир еч-да,
Бошдан-оёқ ҲУРЛИКни кийин.

ЭРККА тўйин,
Керак тамоми
Муҳтожлиқдан ўзни қутқармоқ.
Худойимнинг тоза йўлида
Қандай байрам кишансиз бормоқ!
Қайиролмас
Ҳеч ким шохингни,
Қирқилади ғилофу қинлар.
Бошингдаги эрк кулоҳингни
Бошинг олмай ололмасинлар!
Ололмасинлар!
1998 йил 2 ноябрь

ХУЛОСА

Болам, Сени мен эмас,
Она арслон эмизди,
Она арслон кўтарди.
Сени эмизаётиб
Миямнинг ич-ичидан
Шундай хаёл ўтарди.
Арслон кўтарган бола,
Илло, тулки бўлмай сен,
Аянч кулги бўлмай сен,
Бир кун арслон бўласан.
Қушу қуртларни эшит,
Бурд-бебурдларни эшит.
Атрофингга йўласа...
Қанот бергин, бергин пар,
Ҳеч ким тушмасин чўкка.
Ҳатто судралган қуртлар
Кўтарилсинлар кўкка!
Сўнг бир хулоса чиқар:
Қуртлар учса — учсин-у
Йўтон тортиб қолмасин.
Қуртлар ўзини Сенга
Тенглаб, йўртиб қолмасин.
Шундай хулоса қил Сен
Айланиб келганда гап.
Қурт қуртлигича қолсин
Арслонга қилмасин даф.

Арслон кўтарган бола...
1998 йил 2 ноябрь

ХАЙФ

Эсиз, зилол дарёлар,
Биз қониб ичмасак, ҳайф.
Эсиз, мовий маъволар,
Қуш бўлиб учмасак, ҳайф.

Ирмоқ пастлаб, қиялаб,
Кетса баланд тоғ, эсиз!
Кўрмай ўтса биялар,
Учқур арғумоқ эсиз!

Аёл — олов, аёл — гул,
Сочлар — арслоний ёллар.
Ишқда ёнмай бўлса кул,
Ҳайф-ей, олов аёллар.

Дунёсига ўт кетсин,
Дунёсига эртак ҳайф.
Унда кўнгли аёлсиз
Кетаётган эркак ҳайф!
1998 йил 6 октябрь

РУҲИМ КЎТАРАДИ БАЙРОҚЛАРИНИ...

Дунё камбағални камситиб, ғажиб
Тағин бойитаркан бойроқларини.
Руҳим олиб қўяр бошимдан тожни,
Руҳим кўтаради байроқларини!

Қайдаки етимни етиб тишлайди
Дунё қантармаса каж итларини,
Руҳим юрагимга қаттиқ муштлайди,
Руҳим киябошлар совутларини.

Топталабошларкан шаън, ору, шонлар
Кир оёқ остига тушаркан оят,
Бўғзимга келади кўксимдан қонлар,
Руҳим қон ичидан кўтаради қад!

Ният бут. Албатта етиб бораман,
Бир кун ҳуш кун келар тонг ранги билан.
Рўзи маҳшаргача кетиб бораман
Қалқон-совутларнинг жаранги билан.
1997 йил 2 апрель

ЭСКИ ДЎСТЛАРИМГА

Эски йил ҳам ўтди, тикондир, гулдир,
Янги йил қучоғин ишқ билан тўлдир.
Гарчанд ҳар йилнинг бахт, қайғуси мўлдир,
Аларга қайғусин учратма, Худо!

Янги йил янгими қадрдонларсиз,
Эски дўстларим-ей чўкай Сизга тиз.
Йўлларига ҳазрат Али солган из
Хирқаларига лой сачратма, Худо!

Қодирсан, рўёни ростга айлантир
Мос келмас дунёни мосга айлантир.
Ашаддий ёвин ҳам дўстга айлантир,
Аларнинг кўнглига Сен ботма, Худо!

Шавқ бер-у, ғам берма, ўкинмасинлар,
Қиличдай қадлари букилмасинлар.
Боғлардай етилган, тўкилмасинлар,
Аларнинг боғига тош отма, Худо!

Мадад бер, сал ҳорғин учмоқларида,
Ёй турма, тойдирма кечмоқларида.
Янги йилнинг янги қучоқларида
Эски дўстларимдан ажратма, Худо!

То ўлим келгунча юрсинлар гур-гур
Қадамидан шамол ўтиб турсин ҳур.
Ёлғиз кетар кунни орқароққа сур,
Аларни тариқдай сачратма, Худо!
1998 йил 19 декабрь

ИНСОН АСЛАН БУЮК

Инсон аслан буюк, аслан бечора...
Оҳим дилингизга йўл топса зора.
Қўлингиздан келса қилманг овора,
Шул ёлғиз инсонни туҳматга берманг!

Бир-бирини селу, тошқин қўллайди
Қайда бўлса етиб, шошқин қўллайди.
Бир-бирини бўри, қашқир қўллайди,
Сиз уни синовга, муҳлатга берманг!

Кўпдир замонларнинг қимор ўйини,
Қирқадир одамнинг эни-бўйини —
Қўлингиздан келса кўринг тўйини,
Уни ҳар қандай дор, хилқатга берманг!

Ўчмас деб ишонинг босган изига,
Паноҳ деб ишонинг ўғил, қизига.
Ўзига ишонинг, фақат Ўзига,
Тушунтириш хати, тилхатга берманг!

Нопок дунёсидан кетмасин тўйиб
Десангиз юрагин ғижимлаб, ўйиб.
Йиллар бўйи ўтмас пичокда сўйиб
Қадрсизлик деган калхатга берманг!

Инсон аслан буюк, аслан бечора...
1999 йил 27 апрель

<< Аввалги - Кейинги