MACНАВИЙ

Кел, эй соқий, кетургил хуш сабуҳи,
Ким ушбу дам эрур жоннинг футуҳи.

Ичолинг бодани гуллар сўлисар,
Танимиз оқибат тупроқ бўлисар.

Бу ерга етти сўз таъхир бўлди,
Бурун ўн дедим, ўн бир бўлди.

ЎН БИРИНЧИ НОМАСИН АЙТУР

Ало, эй шамъ, жамъи пок бозон,
Чу шамъ аз меҳри рўят ҳар гадозон.

Рухи хубат гули боғи биҳиштаст,
Қазо бар хотамат хатте навиштаст.

Ки мулки ҳуснро соҳибқирони,
Макун бо ошиқон номеҳрибони.

Лабат он ё шакар, ё оби ҳайвон,
Суҳанҳоят ҳама ширинтар аз жон.

Даҳони ғунча аз лаъли ту хунаст,
Надонам то зи рўят лола чунаст.

Зи чашмат низ бемораст наргис,
Магар сарваст озода қадат бас.

Агарчи сарвро озод номаст,
Хаёли нахли қаддатро ғулом аст.

Дарахти қомататро себу гулнор,
Турунжи ғабғабат дар жон занад нор.

Биҳишти лолазор аз ғозаи туст,
Жаҳон андар, жаҳон овозаи туст.

Ба шаккарханда бикшои даҳонро,
Пур аз жон сози атрофи жаҳонро.

Шаби васли ту моро умри жовид,
Зи ҳуснат заррае сад қурсу хуршид.

Чу меафтад назар бар рўи жонон,
Ҳамегўямки эй ойинаи жон.

Гадои муҳтарам Жамшед гаштаст,
Дилам ҳамхонаи хуршед гаштаст.

Ба рўят мондаам чун нақши айвон,
Тамошо мекунам бар сунъи яздон.

Жамолат кард оламро мунаввар,
Зиҳи ҳусну жамол оллоҳу акбар!

Ба сад жон куштаи ишқи ту шуд дил
Ки мегардад ҳаёг аз ишқ ҳосил.

Маро ид аз жамоли фаррухи туст,
Ба чашмам рўшнойи аз рухи туст.

Мани ошифта дил ин кеш дорам,
Ки гар қурбон куни cap пеш дорам.

Зи меҳрат гаштаам машҳури офоқ,
Зи хокам бўи меҳр ояд зи ушшоқ.

Касе кў меҳри жононе надорад,
Агар Исо бувад жоне надорад.

Рухи хуршид зард аз ранжи ишқат,
Шаҳон мотанд дар шатранжи ишқат.

Ту султони-у, ман мискин асирам,
Бувад рўзеки дар пои ту мирам.

Ғамат то чанд сўзад синаҳоро,
Жамолат тийра кард ойинаҳоро.

Диламро гаҳ навози гаҳ гудози,
Зи дилбандон хуш ояд дилнавози.

Туро бо моҳрўён подшоҳест,
Муҳаббатҳои ман бо ту илоҳист.

Жаҳонро навбаҳори тоза бишкуфт,
Чу Хоразмий Муҳаббатномае гуфт.

Вале бе дилситон жоне надорад,
Муҳаббат гарчи поёне надорад.

Агар пурси чи мебошад муҳаббат,
Муҳаббат онки нагрези зи меҳнат.

Кужойи соқиё май деҳ равонам,
Ки к-аз май тоза мегардад равонам.

Ало, эй бахти хоб олуда бархез,
Майи дўшин биёвар зуд бархез.

Таманноҳои хуш доранд ҳар кас,
Маро маъшуқ даме мебояду бас.

Ироқий мутрибе хоҳам хуш илҳон,
Ки хонад ин ғазалро дар Сафоҳон.

ҒАЗАЛ

Биё, эй сарв, қадди гул баногуш,
Майи гулгун ба рўйи хештан нўш,

Агар ҳарчанд ҳам хомаст бода,
Барорад з-оташи рухсори ту жўш.

Нигоро чашмаи меҳри ту дорад,
Ниҳон ҳар заррае сад чашмаи нўш.

Ҳамекўши ҳама дар дилрабойи,
Замони ҳам ба дилдори ҳамекўш.

Ба умри хеш боре душ будам,
Ба ту зону, ба зону душ бар душ.

Ба коми хештан худро дигар бор,
Магар дар хоб бинам чун шаби душ.

Хушо сарвеки ҳамчун хирмани гул,
Ба сад ҳийла намеғунжад дар оғуш.

Ту масти шергир аз бодаи ҳусн,
Мани мискин хароб аз ишқ мадҳуш.

Димор аз жон Хоразмий барорад,
Ба теғи ғамза он турки сияҳпўш.

Сухан бисъёр дорам лек чашмат,
Ишорат мекунад ҳардамки хомуш.

МУНОЖОТ

Илоҳи ёқту қилғил жонимизни,
Халалдан соқлағил имонимизни.

Тикондин қудратинг пайдо қилур гул,
Хато кўп келди мен қулдин кечургул.

Аё, фархунда толеъ, талъати кун,
Сени тенгри муродингға текурсун.

Муҳаммад Хўжабек Жамшиди сони,
Жаҳоннинг орзуси, халқ хони.

Саодатни ҳунарға ёр қилғил,
Ҳунардин бизни бархурдор қилғил.

Сўзум бикрини кўргуз шаҳға ширин,
Шаҳиким қилди хисравларни ширин.

Аёйин эмди бир қитъа эшитгил,
Нечукмен ҳолу аҳволимни билгил.

ҚИТЪА

Тамаъ домиида қолур қуш эмас мен,
Тилим айвон уза учқон Ҳумомен.

Қиличтек тил била туттум жаҳонни,
Қаноат мулки ичра подшомен.

Харобат ичра масжидда ерим бор,
Ким уш ҳам риндмен, ҳар подшомен.

Неча ҳашматли султон бўлса бўлсун,
Айитмон мол учун мадҳу саномен.

Қиёматқа текин қолсин отинг теб,
Сенинг топқунчда бўлдум ошномен.

ХОТИМАТУЛ-КИТОБ

«Муҳаббатнома» сўзин мунда апттим,
Қомуғин Сир яқосинда битидим.

Назар бирла агар Жамсен гар Осаф,
«Муҳаббатнома» қилсанг мушарраф.

Ўқиғил фотиҳа, дур қибла ёни,
Суюнсун банда Хоразмий равони.

Бу дафтарким бўлубтур Миср қанди,
Ети юз элли тўрт ичра туганди.

Тугатмакликка ҳақ берди иноят,
Эшитгил эмди ҳам бир хуш ҳикоят.

ҲИКОЯТ

Маро солеки сўйи Шом шуд рой,
Басе будам сувора бар сари пой.

Асо дар дасту кафше зери каш буд,
Ба ҳар ҳоле ки будам низ хуш буд.

Яке обам ҳамедоду яке нон,
Чу зулфи дилбарон заврақ паришон.

Таваккал кардам аз даръё гузаштам.
Зи cap то пой мулки Рум гаштам.

Бар ҳар ғореки абдоле шунидам,
Ба качкуле ба сарвақташ расидам.

Ба шомам баъд аз он доданд дастур,
Гирифтам роҳи Шом аз мулки Тайфур.

Рафиқе доштам озодае буд,
Жавону поку саййид зодае буд.

Ду гесу тоб дода бар сари душ,
Фалакро дар кашида ҳалқа дар гўш.

Гаҳе далқи гарони дар бари ў,
Кулоҳи боязиди бар сари ў.

Фақире хуш зи фақраш пеш сабру,
Чу хуршиди ниҳон дар зери абру.

Баҳам буд оби хўр ширин агар шўр,
Сулаймони шуда ҳамкосаи мўр.

Зи айвони салотин карда парвоз,
Ҳумойи гашта бо гунжишк ҳамроз.

Гаҳе бар гул гаҳе бар хор будем,
Ҳамадар бешау кўҳсор будем.

Ҳаме рафтем умдо ногаҳонаш,
Яке дашном дод аз корвонаш.

Ки Саййид нести ҳошо гадойи,
Ки мегўяд зи насли мустафойи.

Дар он раҳ пирмарде буд тарсо,
Ки мешуд сўйи қудсу дайри мийно.

Довон омад гирифт он хожаро даст,
Ки моро дар таратбидан маъбаде ҳаст.

Дар ў бошад кунун сесад сўм хар,
Мурассаь жумла бо ёқуту гавҳар.

Ҳамедоданд инро неку ҳам бад,
Ки як хар чор сўм дорад на сесад.

Вале он жумла онҳоеки ҳастанд,
Ҳама баҳри хари Исо парастанд.

Ҳамебўсанд ҳар якро ба сад жон,
Ки охир з-ин ҳама бошад яке он.

Ҳаме гуфту бимонд аз раҳ бадар шуд.
Ба гумроҳи худро роҳбар шуд.

Чу тарсо таънаи исломиён кард,
Ҳамон дам хожа истиғнои он кард.

Замин бўсид то будем ҳамроҳ,
Басе хизмат намуди гоҳу бегоҳ.

Ту ҳам дар зулмате шамъе бар афрўз,
Мусулмони зи тарсоён биёмўз.

Сари мўе дили содот махрош,
Чу Хоразмий муҳиби хонадон бош.

Агар дори қаноат дар фақири,
Ба вақти худ ту ҳам шоҳу амири.

Хушо вақтаст ки айши тоза дори,
Бисоти нек беандоза дори.

Мабар савдои хоми к-он казофат,
Даме обу лаби нонат кафофаст.

ИЛТИМОСИН АЙТУР

Муни ким ишқ бирла бир ўқуғай,
Ҳақиқат оламини мунда бўлғай.

Айитқон бу китобни ҳам битигай,
Тилармен ким дуода ёд қилғай.

ФАРД

Ниёзим бу турур сендин нигоро,
Унутма бандани баҳри худоро.