Қалбим қийналади…
Тинч турмайди жон,
Ҳаволар етишмас нафас олгани...
Эриниб оқади
томиримда қон,
ичимдан сезаман юрак толганин...
Саҳрода сувсаган муҳожир мисол,
зўрға қадам ташлар
кўкракдги мушт.
Гуноҳга кўмилган танамни алҳол,  
тортиб бораяпти ўйчан ва хомуш...
Алам кемирмоқда умрим дарахтин,
хазин куй чалади дилда изтироб...
Бир зумга кўз юмиб,
олмоқ бўлсам тин
минг турли ўйларим
беришар азоб...
Кейин...
топгандаяман дардимга даво,
май тўла шишани шошиб очаман...
(Не қипти, нафасга етмаса ҳаво?)
Саҳаргача тўйиб-тўйиб ичаман...
Ичаман сипқориб...
қуяман яна,
пиёла қўлимдан тушмайди бир он,
атроф ёришганда, нурдан ўртана,
кўзимга бошқача
кўринади тонг...
Танам осмонларда учиб,
Нурафшон қуёшнинг
нурларини жо қилиб олди
Ва қийноқ сўзини унутиб бу жон,
Азобу изтироб буткул йўқолди...

Руҳим танҳо қолгандай гўё...

***

Ҳар бошда чарх урар турфа муаммо,
Ҳар кўнгил хоҳишда ўзгача маъно...
Билмадим, кимлардир ёқтирар, аммо,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Билмайман, ким дўсту, ким эрур душман,
Бировга ўлжаман, кимга улушман,
Бозордан йироқда ҳур, эркин қушман,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Ким айтар, "шу экан замона зайли",
Кас нокас бўлди-ку, замон туфайли,
"Отанг, онанг бозор," десинлар, майли
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Ажаб, бешигини шайтон аллалар,
Тутруқсиз гаплар-у, ёлғон яллалар,
Залолатни кўпроқ ўйлар каллалар,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Кўзга тик қарашиб, алдайди сизни,
Сўкишлар, қарғашлар ол этар юзни,
Хуллас инсоният унутар ўзни,
Мен бозорни жуда ёмон ко раман.

Ҳалол луқма нима, билмас кўпчилик,
Харомни номлашар  - бу “тирикчилик”
Раҳмонмас, шайтонни айлашар шерик,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Шарм йўқ, ҳаё йўқ пулнинг дастидан,
Оқибат бир чақа емиш қасдидан,
Ёлғон онт ичишар чақа устидан,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

“То рози” ҳукмидан кўнгиллар нари,
Кўз ўйнар тарози тоши сингари,
Алдашга интилар ҳам ёш, ҳам қари,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Ерга қарасангиз, кўзи маюслар,
Осмонда эса-чи, "мағрур" даюслар,
Тик боқишга йўл бермас номуслар,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Разолат ҳукм этган маконлар кўпдир,
Бири бошқасидан ўтадир, хўпдир,
Бунда-чи, барчаси, барчаси тўпдир,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Гарчи қорани-да, кўрсатади оқ,
Пок қалбдан қанчалар бўлса ҳам йироқ
Таажжуб... дунё унга интилар!?
Бироқ,
Мен бозорни жуда ёмон кўраман.

Ҳаммамиз ҳар куни шошилиб борган,
Лойини жаҳолат ҳокидан қорган,
Аёлу-эркакни бузиб юборган,
Бозорни жудаям ёмон кўраман.

Жудаям жудаям ёмон кўраман!

***

Ишқ ҳидидан бўлиб девона,
Кўклам исин туйдим ўртаниб.
Ва Оллоҳга айтдим шукрона,
Ватанимга келганда баҳор

Бойчечакни олиб мўйсафид,
Кўзга суриб олади мадор.
Гўзалликка бўласиз шоҳид.
Ватанимга келганда баҳор

Қизлар ясар сочпопук толдан,
Қушлар сайраб тоймайди ҳолдан,
Бўлинг энди фориғ хаёлдан,
Ватанимга келганда баҳор

***

Маюс термуламан; кузак шамоллар,
Хазонрезги баргни айлар чирпирак.
Чалкашиб кетади орзу-хаёллар,
Ва бирдан йиғлашни бошлайди фалак.

Олислаб боради қушлар жаранги,
Қалбимдек хирадир осмоннинг ранги,
Умримнинг бошланди яна бир тонги,
Субҳидам нафасин туймайди юрак.

Қайдадир чалинар “Чўл Ироқ” куйи,
Теграмда чарх урар келажак ўйи,
Барглар тўкилмоқда сарғайган куйи,
Дардини айтолмай жони минг ҳалак.

Шудрингдан намланар томларнинг ости,
Яшилни сариқлик уммони босди,
Сиқилиб кетибсан, сўйлагин ростин,
Қайларда бўзладинг, малласоч малак?

...Ҳисларим ҳазон-ла уйғун: бемажол,
Само қовоқ уяр, қуёш ҳам беҳол...
Йўқолиб бормоқда кўкдаги ҳилол,
Меҳрга ташнадир у ҳам мен каби...

Маюс термуламан кузак шамолга...

***

Куз нафаси хаёл айлар паришон,
Бошимни чулғайди турфа сўроқлар.
Соғиниш хиссидан беради нишон,
Эриниб узилган хазон япроқлар.

Кўриниш бермайди, қийнайди дилим,
Парда ортидаги соғинч шарпаси.
Балки шу дақиқа топарман йўлим,
Балки ҳозир тўхтар юрак зарбаси.

Дарахтлар мен каби титрар нажотсиз,
Ва қуёш нуридан топишар илинж...
Мен-чи, умидсизман,  кўнглим саботсиз,
Ёт бўлган туйғулар: қувонч ва севинч.

Тушунмам ўзимга; ўздамас ҳушим,
Тушимда ўнгимдек бўлиб қоламан.
Ва кейин қийналиб, тўлғаниб тунда,
Тушимда тўсатдан ўлиб қоламан...

Билмам... сабаб кузми ёки...ишқсизлик.
Дардимга бўлмайди ҳеч нарса малҳам.
Ўтиб ҳам бормоқда беқарор ёшлик,
Ҳамонки бахт учун ёқмадим бир шам...

...Эҳ, бу хаёл қурсин, нималар дедим?
Бунча тушкунликка солибман ўзим?
Балки қаердадир ўйланганча жим,
Кимдир қалб изҳорин пичирлар менга...

Хаёлим паришон кузнинг дастидан...

***