Хидланиб қолган яхна гўшт ва ит калласи
Шайх Абу Абдуллоҳ Хафиф ҳаж сафарига чиқди ва йўлда Абу Зуръани кўргани борди. Абу Зуръа меҳмонининг олдига ҳидланиб қолган яхна гўшт келтирди. Абу Абдуллоҳ яхнани емади ва сафарга чиқди. Биёбонда адашиб қолиб, бир неча кун егулик тополмадилар. Ҳалокатга етар чоғда кўзларига бир ит кўринди ва уни ўлдириб, улашдилар. Шайхга итнинг боши тегди. Шайх нафратланиб, буни еб бўладими-йўқми, деб узоқ ўйлади. Охири, Имом Молик мазҳаби билан уни емоққа қарор қилди. Итнинг боши қаттиқ эди. Ул итнинг боши тилга кириб, дедики, Абу Зуръанинг уйида ҳидланиб қолган яхна гўштдан емаганнинг жазоси шудир!
Абу Абдуллоҳ сафардан қайтиб, Абу Зуръанинг уйига борди ва ундан кечирим сўраб, сўнг сафарга чиқди.