“Иккинчи табақа”дан  Абул ҚОСИМ ЖУНАЙД⁶

Муҳаммад бин Абдуллоҳ бинни Шозон деди: “Жунайд айтди: “Муҳаббатда яқинлашиш бирлашишдир, халқнинг ғийбатида бўлиш тарқалишдир”.

Ҳар бир нафис ва жами илм эшигини очишлик машаққат талаб этади. Машаққат орқали Аллоҳнинг талабида бўлишлик билан ҳавасга Аллоҳни талаб этишлик бир нарса эмасдир.

Аллоҳ таоло қалбларга назар солиб ортади, қалблар эса Аллоҳни зикр этган сари унга ихлослари ортади. Қалбингга назар сол-чи! Бирор нарса аралашмабдими?

Сен ҳеч қачон Аллоҳга ҳақиқат билан қул бўла олмайсан, сабаби барча ишларни ундан ўғринча қиласан. Сен ҳеч қачон ҳақиқий ҳурриятга эриша олмайсан, чунки сенга унга бўлган қуллик ҳақиқатидан озгина насиб этган. Агар чиндан ҳам Аллоҳнинг якка ўзига қул бўлишни истасанг, ундан ўзга барча нарсалардан озод бўлишинг керак.

Аллоҳ таолодан ғафлатда бўлишлик, дўзахга киришдан ҳам ёмондир.

Халқ учун барча йўллар беркдир, лекин Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам изларидан боришлик бундан мустаснодир. Уларнинг суннатлари йўлидан боргил! Уларнинг йўлларини тут! Чунки яхшиликнинг барча йўллари доимо очиқдир.

Йўлда фақирни учратсанг, илмдан гап бошлама, дардига малҳам бўлишликдан бошла. Чунки ҳамдардлик кўнгилни тўлдиради.

Жунайднинг Шиблийга айтганини эшитдим: “Эй Абу Бакр, агар гапингни маъқуллайдиган одамни учратсанг, қўлини маҳкам ушла!

Вақт ўтса. Уни қувиб етиб бўлмайди, вақтдан қимматлироқ нарса йўқ.

Ҳар бир шарафли иш эшигини очишлик кўп машаққат талаб қилади.

Агар содиқ банда минг-минг (миллион) йил Аллоҳга қараб, бир лаҳзагина юзини ўгирса, ана шу лаҳзада йўқотгани топганидан кўп бўлади.

Аллоҳдан ор қилишлик авлиёлар қалбидан миннат сурурини ювиб чиқаради.

Аллоҳни таниганнинг кўнглини ундан ўзга нарса сурурга тўлдирмайди.

Абу Умар Зужожий деди: “Жунайддан муҳаббат ҳақида сўрадим”. У деди: “Иморат истайсанми?” “Йўқ” дедим. Сўради: “Даъво истайсанми?” “Йўқ”дедим. Деди: “Нима истайсан?” Дедим: “Муҳаббатнинг кўзини”. Жунайд деди: “Аллоҳ бандаларида нимани севса, сен ҳам сев. Нимани севмаса сен ҳам севма!”