Зуннун Мисрий² ҳикматларидан

Камтарликни излаган ўзини Аллоҳнинг улуғворлиги тамон йўналтирмоғи лозим, чунки бу улуғворлик бағрни юмшатиб, тозалайди. Аллоҳ султонига назар солган одамдан унинг султони кетади, чунки Аллоҳ ҳайбати олдида барча нафслар фақирдирлар.

Маст одамни даволаётган табибдан жоҳилроқ инсонни кўрмадим, ахир у маст-ку, унинг мастлигига даво битта: кўзини очиб тавба қилиш.

Аллоҳга бўлган муҳаббат аломатларидан бири ахлоқда, суннатларга амал қилишда, унинг Ҳабиби кетидан эргашмоқликдадир.

Қалбда чуқур эътиқод собит бўлса, унда хавф (Аллоҳ олдида гуноҳкор бўлиб қолишдан қўрқув) ҳам маҳкам бўлади.

Тўғрисўзлилик Аллоҳнинг ердаги қиличидир; ниманинг устига тушмасин, албатта, уни кесади.

Кимки қилган иши, амали билан мақтанса. Барча яхшиликлари ёмонликларга айланади.

Аллоҳга яқин бўлишлик ёрқин нурдир, халойиққа яқинлик ғамнинг ўзидир.

Ҳожат сўрасанг, ҳоким тили билан эмас, фақир забони билан сўрагин.

Ибодатнинг калити фикрдадир. Истакларнинг аломати шаҳватлар кетидан қувишликдир. Аллоҳга таваккул (суяниш)нинг аломати эса, истаклардан воз кечишдир.

Камбағал дўстим бор эди, оламдан ўтди. Бир кун тушимга кирди. Унга дедим: “Аллоҳ сен билан нима қилди?” У деди: “Аллоҳ айтди: пасткаш бойваччалар узатган нонни олмаганинг учун гуноҳларингни мағфират этдим”.

Илм аҳлидан бўлмиш ҳар бир эр илми зиёда бўлгани сари молу дунёга нафрати кучайиб, уни тарк этарди. Энди-чи? Бугун илми кўпайгани сари молу дунёга муҳаббати ва талаби кучаймоқда. Илгари олим одам молини илм йўлида сарф этарди. Бугун-чи? Илми орқали молу дунё тўплайди. Илгари илм олувчининг ботини ва зоҳири кучга тўларди. Ҳозир-чи? Унинг ботини ҳам, зоҳири ҳам фасотдир.

Илоҳий ҳақиқат сари интилувчи (ориф)нинг итоати кун сайин кучаяди, чунки соат сайин Аллоҳига яқинлашади.

Эй муридлар аҳли! Қай бирингиз тариқат йўлига ўтишни истасангиз, олимларни ўзингизни жоҳил кўрсатиб кутиб олинг, зоҳидларни бу дунёни истовчи қилиб кўрсатган ҳолда кутиб олинг, маърифат аҳлини эса, сукут сақлаб кутиб олинг.