Энди черков давлатларини кўриб чиқамиз. Бундай давлатларни эгаллаб олиш қийин, чунки бунинг учун иқтидор ёки тақдирнинг инояти керак, бироқ уни қўлда тутиб қолиш осон, чунки бунинг учун на иқтидор, на иноят керак бўлмайди. Бундай давлатлар муқаддас диний қадриятларга асосланади. Бу эса ниҳоятда қудратли омил бўлиб, ҳукмдорларнинг ҳаёт тарзи ва қилган қилмишидан қатъи назар, уларни ҳукумат тепасида тутиб туради. Фақат ана шундай давлатлардагина ҳукмдорнинг қўлида ҳокимият бўлса ҳам, уни ҳимоя қилмайди, фуқароси бўлса ҳам, уларни бошқармайди; айни пайтда уларнинг тахтига ҳеч ким кўз олайтирмайди, фуқаролар эса ўзининг мавқеидан оғринмайди ҳам, бундан воз кечишни истамайди ҳам, истаган тақдирда воз кеча олмайди ҳам. Хуллас, фақат ана шундай ҳукмдорларгина роҳат-фароғатда бахтли ҳаёт кечирадилар.

Бироқ, бундай давлат инсоннинг ақли етмайдиган юксак, олий қонунлар томонида бошқарилгани учун, улар ҳақида гапириб ўтирмайман; ўзига бино қўйган, дангалчи одамгина Худованд азиз қилган ва ўз ҳифзу ҳимоясида сақлайдиган нарса ҳақида фикр юритишга журъат қилиши мумкин. Бироқ, мендан «Черков қандай қилиб шунчалик қудратга эришганки, ундан ҳатто Франция қироли ҳам қўрқади, у ҳатто уни Италиядан ҳайдаб чиқара олади, венецияликларни тор-мор қилади, ахир илгари унинг дунёвий ҳокимиятини нафақат Италиянинг йирик вилоятлари, балки майда ер эгалари ва баронлар ҳам писанд қилмас эди-ку?» деб сўраб қолишлари мумкин. Агар мендан шу ҳақда сўрашса, бу воқеалар ҳаммага маълум бўлса ҳам, бўлиб ўтган ишларни эслатиб ўтиш фойдадан холи бўлмайди деб ўйлайман.
Франция қироли Карл Италияга бостириб киришидан аввал у ер устида ҳукмронлик папа, венецияликлар, Неаполь қироли, Милан герцоги ва флоренцияликлар ўртасида тақсимлаб олинган эди. Уларнинг иккита асосий ташвиши – биринчидан, Италияга бегоналарнинг бостириб киришига йўл қўймаслик, иккинчидан, бир-бирини аввалги чегараларда ушлаб туришдан иборат эди. Энг кўп шубҳа уйғотадиганлар венецияликлар билан папа эди. Қолганлар Феррара ҳимоясидаги каби венецияликларга қарши иттифоқ тузишди; папага қарши эса Рим баронларидан фойдаланишди. Колонна ва Орсини партияларига бўлинган баронлар тез-тез тўпланиб туришар, Черков раҳбарининг тумшуғи олдида қуролини кўз-кўз қилиб, папаликни заифлаштиришар, уни мувозанатдан чиқаришга уринишарди. Баъзи папалар, масалан, Сикст қўрқмас одам бўлишига қарамай, ҳар қанча тажрибали бўлишмасин, вазиятлар ҳар қанча қулай бўлмасин, бу фалокатдан қутула олишмади. Бунинг сабаби уларнинг қисқа муддат ҳукм юритганидадир. Чунки бир папанинг сайланишидан унинг ўлимигача ўтган ўртача ўн йил вақт ичида у душман партиялардан биттасинигина зўрга енгишга муваффақ бўлар эди. Айтайлик, агар пап Колонна тарафдорларини деярли тор-мор қилишга улгурса, унинг меросхўри Орсиниларга душман бўлиб, Колонна партиясининг яна куч тўплашига йўл қўйиб қўяр, аммо Орсинини тор-мор қилишга улгурмас эди. Айнан шунинг учун Италияда папанинг дунёвий ҳукуматини унчалик писанд қилишмас эди.
Бироқ, папалик тахтига  Александр VI ўтиргач, ўзидан аввалгилардан фарқли равишда, зар ва зўрнинг кучи билан Черков раҳбари нималарга эришишга қодирлигини кўрсатиб қўйди. У францияликларнинг келишидан фойдаланиб, герцог Валентино орқали мен юқорида герцог ҳақида айтиб ўтган барча муваффақиятларга эришди. Унинг саъй-ҳаракатлари Черковни эмас, герцогнинг ўзини юксалтиришга қаратилган эди, бироқ шунга қарамай, уларнинг барчаси охир-оқибат Черковнинг юксалишига олиб келди.  Александр вафот қилиб, герцог йўқ қилингач, Черков унинг меҳнатлари самарасини ўзиники қилиб олди. Папа Юлий тахтга ўтирган пайтда Черковнинг қудрати мислсиз кучайган эди: у Романьяни эгаллаган, Александрнинг зарбалари остида партиялари тарқалиб кетган Рим баронларини бўйсундирган, бунинг устига, хазинани тўлдиришнинг Александргача ҳеч ким фойдалана олмаган манбаини кашф этган эди.
Юлий буларнинг барчасини давом эттирибгина қолмай, балки унинг кўламини янада кенгайтириб юборди. У Болоньяни қўшиб олиш, Венецияни қулатиб, французларни қувиб юборишга қарор қилиб, бу режани амалга оширди ва бир неча кишининг эмас, балки Черковнинг шаъни учун қайғургани туфайли мисли кўрилмаган шуҳрат қозонди. Бундан ташқари, у тахтга ўтирганида Орсини ва Колонна партиялари қайси чегарада турган бўлса, уларни ўша жойда ушлаб тура олди; готларнинг баъзи етакчилари фитна қўзғашга уринган бўлса-да, биринчидан, Черковнинг қудрати, иккинчидан уларнинг сафида ҳар доим фитнабошилик қилиб юрадиган кардиналларнинг йўқлиги уларни бундан тўсиб турар эди. Агар уларнинг ўз кардиналлари бўлса, бу партияларнинг ораси ҳеч қачон яхши бўлмайди: кардиналлар Римда ва унинг ташқарисида партиялараро адоват оловини ёқиб, бу низога баронларни тортишади, шу тариқа прелатларнинг мансабпарастлиги туфайли баронлар орасида адоват ва ўзаро урушлар вужудга келади.
Шу тариқа папа Лев ҳазрати олийлари қудратли Черковни қабул қилиб олди; агар ундан олдингилар папаликни қурол кучи билан юксалтирган бўлса, Черковнинг эндиги раҳбари уни кўпроқ меҳр-муруввати, шон-шавкати ва серқирра иқтидори билан юксалтиради деган умиддамиз.