Боғимизда кишмиш йўқ эди...
Ҳазрат Махдум Абдураҳмон Жомий «Нафаҳот ул-унс»да шундай ёзганлар: Бир куни бир гуруҳ бўлиб, Пуроний зиё-ратига бордик. Ҳамроҳларимиздан бирининг кўнглидан кечдиким, Мавлононинг каромати бўлса, тугунчамизга кишмиш узуми қўядилар. Дастурхонга фотиҳа ўқиб турганимиздан сўнг Мавлоно у кишини тилади ва уйга кириб, бир табак майиз чиқариб унга берди ва деди:
- Бизни маъзур тутинг, боғимизда киш-миш йўқ эди.