Ҳусн ва Ишқ аҳди
Шерозда бир кун мавъиза қилиш учун бир мажлисга бораётган эди. Йўлда бир аёлни кўрдики, қизига насиҳат қиларди:
- Эй фарзанд, ҳуснингни элга кўп кўрсатмаки, хору беэътибор бўлур.
Шайх деди:
- Эй насиҳатгўй, ҳусн ёлғиз ва танҳо қолмоққа рози эмас. Ҳусн борича Ишқ билан яқинликни истар. Ҳусн ва Ишқ азалда аҳд боғлабдурларки, бир-биридан айри бўлмагай.
Муридлар бу сўзни эшитибоқ уларга анча важду ҳол юзланди ва баъзилари шу ҳолда жон таслим қилдилар.