Ҳақнинг дўстлари — садоқат — покликнинг конидир; ҳақ душманлари ёлғончилардир.
Тилнинг ихтиёрини қўлингда асрагил; сўзингни эҳтиётлик билан сўзла. Вақтида айтиш керак бўлган сўзни асрама; айтиш керак бўлмаган гапнинг яқинига йўлама, Сўз борки, эшитувчининг танига жон киргизади; сўз борки, гапирувчининг бошини елга учиради. Тилинг билан дилингни бир тут; тили ва дили бир кишининг айтган сўзи бут. Сўзни кўнгилда пишитмагунча тилга олма; ди-лингда бор гапнинг ҳаммасини тилингга келтирма. Гарчи тилни тийиш — дилга меҳнатдир; аммо сўзни ёйиш — бошга офатдир. Айтиш керак бўлган гапни унутма; айтмай-диган ерда ўзингнн сўзамол тутма. Айтар сўзни айт; айтмас сўздан қайт. Оқил киши чиндан бошқани демас; аммо барча чин сўзни айтиш ҳам оқнл иши эмас.
Маснавий:
Оқил одам чин сўздан бошқасини демайди,
Аммо барча чин ҳам айтгулик эмас.
Киши чин сўз айтса гўзал бўлур,
Қанчалик қисқа бўлса, шунчалик яхшидир.