Қозоқ қулчилигим Худога хуш келса экан, деб ғам емайди. Фақат юрт қилганни биз ҳам қилиб, йиқилиб-туриб юрсак бўлгани дейди. Савдогар насиясини йиғишга келганда, «Топганим – шу, тамом бўлганман, олсанг – ол, олмасанг сенга бўлиқ ердан мол қазиб оламанми?» –дегувчи эди. У Худо таолони ҳам ўша савдогардай қиламан дейди.
Тилини тийиб, динини тозартиб, ўйланиб, ўрганиб овора бўлиб юрмайди. «Билганим – шу, энди қартайганда қайдан ўргана оламан», – дейди. «Ўқимадинг демаса бўлди-да, тилимнинг келмаганини нима қила оларди?», – дейди.
Нима, унинг тили ўзгаларникидан бўлакча яратилганми?

1893