Турайин, борайин ҳам олам кезайин,

Вафолиғ ким ахир - очунда тилайин.

Одами оқил топилмас, қайдан тилай,

Тилаб топа олсам, тилаблар кўрайин.

Барча орзу топдим, асил топмадим зот,

Ногоҳ топсам, ёниб юзига боқайин.

Вафо қаҳат бўлди жафо кони дунё,

Вафо кимда экан мен озроқ сўрайин.

Агар топсам бир вафолиғ сахий эран,

Бошимга тож қилай, кўзимга сурайин.

Тополмасам агар вафодор сахий зот,

Кийик билан ваҳший тириклик қилайин.

Емишим ўт-ўлану, ёмғир суви об,

Тунайин қум тепада, қоп тўн кияйин.

Ё ваҳший бўлиб мен биёбонлар кезай,

Улусдан олислаб, очундан йитайин.

Булар ҳам етмаса тарк айлаб дунёни,

Дарёдай оқайин, тўзондай тўзайин.

Вафосизлар дастидан дод, қодир Эгам,

Вафоли зот қайда ширин жон берайин.

Оти қолди ёлғиз, феъли аъло йитди,

Қаён кетди, ортидан мен ҳам борайин.

Меҳрибон киши йўқ оламда тиладим,

Меҳрсизга кўнглим не асно улайин.

Кимни кўздай яқин олсам мен ўзимга,

Қон қақшатди ёвдай, ёвни не қилайин?!

Кимни севган бўлсам, авайладим жондай,

Жафо қилди фақат, кимни, бас, севайин.

Киши кўнглин аён айлар тил билан сўз,

Тилу дили ўзга, кимга инонайин.

Дарду ҳасрат ичра кимни айлай ҳамдард,

Ё кимга ишонай, кимни дўст тутайин.

Кимга кўнгил берай, кимга айтай ғамим,

Аламу дардим энди бир оз айтайин.

Дўсту биродаримда йўқ ҳеч оқибат,

Туғишган ёт каби, не асно очайин.

Агарда онт билан эминлик, бутунлик,

Бу онтга содиқ ким – уни эр атайин.

Борми жўмард оқлайдиган нон-туз ҳақин,

Кумуш, гавҳар, олтин бошидан сочайин.

Қани қўшни-ошна севинч-қайғуга эш,

Бор-будим берайин, мен уйдан чиқайин.

Дўсту биродар деб кимга ҳам ишонай,

Беку султон айлаб, ўзим қул қилайин.

Баркамол зот топа олмай чекарман дард,

Аламдан куярман, шодланиб кулайин.

Нечун айниди халқ, кечди фазилатдан,

Қайси кунга қолдим, ё қайда турайин.

Девона-телбами бўлдим эсим оғиб,

Нелар сўзладим мен, айтиб бер, уқайин.

Ё савдо кучайиб, зеҳним тортди хира,

Кўзимгами кўринар, дори ичайин.

Фақат менми дучор бебурд кимсаларга,

Агар мен тескари бўлсам, тез қайтайин.

Эсиз-эй, эсиз-эй, қаён бор яхшилар,

Вафо отин қолдирдилар, мадҳ этайин.

Бу кун кўрса эди низому феъл-атвор,

Улардан мерос бўлса, шодон бўлайин.

Низом, феъл-атвордан, йўқса, бергай сабоқ,

Яхши тўрга чиқсин, тубанни сурайин.

Барча эзгу йитди, барин олиб кетди,

Пасткаш-тубан қолди, не эзгу топайин.

Бу мўр-малах қавми киши бўлса барча,

Фариштами эди улар, не билайин?

Улар кетди, қолдим булар билан бирга,

Қай асно юрайин, қай ишга ярайин?

Неча сўзламайин тугамас зинҳор сўз,

Кифоя айтганим, тез ғойиб бўлайин.

Кўнглим истаганин, эвоҳ, топмадим ҳеч,

Овул-кент қўяйин, элдан ҳам кечайин.

Отим билмасинлар, мени кўрмасинлар,

Тилаб топмасинлар, сўзим тугатайин.

Чаёндек чақарлар, чивиндай сўрарлар,

Қопарлар кўппакдек, қай бирин урайин?!

Доду фарёд разил-тубанлар дастидан,

Ўкинч билан токай машаққат тортайин?

Жафову жавр фақат менга тегмагай, бас,

Тубан-разиллардан олислаб юрайин.

Насиб айла, Илоҳо, пайғамбар васлин,

Яна чаҳорёрлар юзин ҳам кўрайин.