1. Тарбиявий аҳамияти: Адабиёт инсон қалбини бойитади, унга эзгулик, раҳм-шафқат, меҳр-муҳаббат каби туйғуларни сингдиради. У инсонга яхши ва ёмоннинг фарқини англатади, ҳаёт қийматларини тушунишга ёрдам беради.
2. Инсон тафаккурини ривожлантириш: Адабиёт орқали инсон ўз онги ва тафаккурини кенгайтиради. У шахснинг билимини бойитади, фикрлаш ва тушуниш қобилиятини ривожлантиради, ўтмишдан сабоқ олиш имкониятини яратади.
3. Маданий ва маънавий бойлик манбаи: Адабиёт миллатнинг маданий ва маънавий бойлигини сақлаб қолиш ва келажак авлодларга етказиш воситасидир. У халқнинг тарихи, урф-одатлари ва анъаналарини тасвирлайди.
4. Тасаввур ва ижодкорликни ривожлантириш: Адабиёт инсон тасаввурини бойитиб, ижодкорлик салоҳиятини оширади. Ҳар бир асар ўзига хос фантазияни талаб қилади ва ўқувчи онгида янги ғоялар пайдо бўлишига сабаб бўлади.
5. Ҳаёт сабоқлари: Адабий асарлар орқали инсон турли ҳаётий вазиятларни тушунади ва уларга муносабат билдиради. У одамга турли муаммоларга ечим топиш, сабрли бўлиш ва кучлиликни ўрганади.
6. Дам олиш ва завқ олиш воситаси: Адабиёт инсон руҳиятини дам олдириш, унга ҳиссий қувват бериш учун муҳим манба ҳисобланади. Яхши асарни ўқиш инсонга завқ ва руҳий ором бағишлайди.
7. Тил ва адабий меросни сақлаш: Адабиёт орқали миллий тил сақланади, унга бойлик ва янги маънолар қўшилади. У авлодлар ўртасида тилнинг гўзаллигини сақлашда муҳим роль ўйнайди.
Шундай қилиб, адабиёт инсоннинг маънавий, маданий ва интеллектуал ривожланиши учун беқиёс аҳамиятга эга. У ҳаётни чуқурроқ англаш, ўзи ва жамият ҳақида фикр юритиш имкониятини беради.

Абу Муслим